De hel is een dwangmiddel van de christelijke religies, een bangmakerij. Bestaat de hel? Ja, maar de Hel heeft geen oneindige tijdsduur. De aarde is een gevangenis, en de hel is een kerker die zich letterlijk aan de binnenkant van de aarde bevindt. Zodra de dood is overwonnen (1 Korinthe 15:26), dan is de hel voorgoed ten einde, en ........ dan zijn alle gevallen engelen, inclusief de Satan, weer teruggekeerd in het hemelrijk.

Ik, Rinus Jantz, ben al mijn hele leven bezig met het onderzoeken van de bijbel. Juist door dit persoonlijke onderzoek kan ik het met geen enkele religie eens zijn. Sinds maart 2021 heb ik me afgekeerd, definitief uitgeschreven, van eender welke denominatie, want iedere denominatie maakt van God een mensenmoordenaar, terwijl Hij de God is van het leven.

De gevallen engelen zijn uit eigen vrije wil de Satan gevolgd, die eveneens uit eigen vrije wil zich gelijk wilde stellen aan God. Zodra deze gevallen engelen, geïncarneerd in een menselijke gestalte, uit vrije wil gedurende het aardse leven bewijzen dat ze de naaste liefhebben als zichzelf, dan zijn ze weer welkom in het hemelrijk.

God weet alles van tevoren; daarom weet God dat een aantal gevallen engelen aan één incarnatieronde niet genoeg hebben. Zodoende kunnen ze meerdere keren vanuit het aardse graf tot het aardse licht komen. Dit noemen we tegenwoordig de mogelijkheid van incarnatie en reïncarnatie, dus vleeswording.

Die incarnatierondes worden weergegeven in Job 33:28-30. Johannes 10:16 spreekt over twee kuddes; beide kuddes bestaan uit "schapen", dus uit nederige wezens. De twee kuddes komen uit de eerste incarnatieronde. Dit wordt ook uitgelegd in deze download: De waarheid over de hel.

Er zijn heel veel teksten die getuigen over incarnatie, over reïncarnatie, over vorming in de onderwereld, het eeuwig brandende vuur (de hel). De woorden incarnatie en reïncarnatie zijn weggepoetst in de bijbel, maar als je oren en ogen niet zijn dichtgemaakt (Jesaja 44:18, Mattheüs 13:15 & Handelingen 28:17), wat bij zeer veel mensen wel het geval is, dan herken je de teksten waarin op een verborgen wijze nog steeds over deze begrippen incarnatie en reïncarnatie wordt gesproken. 

Job 33:27-30 BB

[27] Dan zingt de man het uit: "Ik had verkeerd gedaan, dingen gedaan die God niet goed vindt. Maar ik heb niet de straf gekregen die ik verdiende. [28] God heeft mij gered van de dood. Nu wandel ik weer in het licht." [29] Zo doet God deze dingen. Hij doet dat misschien twee of drie keer met een mens. [30] Zo wil Hij hem redden van de dood, zodat het levenslicht weer op hem valt.

Job 33:27-30 EBV24

[27] Hij zal voor de mensen zingen en zeggen: ‘Ik heb gezondigd en wat recht is, heb ik krom gemaakt, maar Hij heeft het mij niet vergolden. [28] God heeft mijn ziel verlost uit het graf, mijn leven kijkt rond in het licht.’ [29] Zie, dit alles doet God, twee of drie keer met een man, [30] om zijn ziel te doen terugkeren uit het graf, om hem te verlichten met het licht van het leven.

Openbaring 2:4-5 EBV24

[4] Maar Ik heb tegen je, dat jij je eerste liefde verlaten hebt. [5] Bedenk waar je vandaan gekomen bent en bekeer je en doe weer de eerste werken. Zo niet, dan zal Ik Mij tegen je keren en je kandelaar wegnemen, tenzij jij je bekeert.

Openbaring 2:5 en Job 33:27 verhalen over de periode van vóór de val in de hemel, over de periode dat iedereen, dus ook de Morgenster (Satan), nog in de eerste liefde stond. Door het verlaten van de eerste liefde zijn de gevallen engelen in de aarde geworpen. God heeft ze een lichamelijke menselijke gestalte gegeven, ze zijn dus vanuit het graf tot het natuurlijke levenslicht gekomen. Als deze zielen hun weg gaan in nederigheid in dit eerste, het huidige tijdperk, dan mogen ze opstijgen naar het hemelrijk. Als men zijn weg gaat in hoogmoed, dan mogen ze nu niet opstijgen, maar worden ze opnieuw in de Poel van Vuur en Zwavel geworpen. Daarna mogen ze nog een tweede keer, zelfs indien noodzakelijk nog een derde keer, tot het aardse licht reïncarneren.

Jesaja 45:7 Ik formeer het licht en schep de duisternis, Ik maak vrede en schep het kwaad, Ik, de HEERE, doe al deze dingen.’”

Lukas 12:51 Denken jullie dat Ik gekomen ben om vrede op aarde te brengen? Nee, zeg Ik jullie, eerder verdeeldheid.

Deze twee teksten worden door de universalisten gebruikt om aan te geven dat de mens géén vrije wil heeft en dat de schuld dus volledig bij God ligt aangaande alle ellende op de aarde. Het tegenovergestelde is de waarheid; juist omdat God de mens een vrije wil heeft gegeven, had de satan de mogelijkheid om hoogmoedig te worden en een derde deel van de engelen, de hemelse mensheid, te verleiden.

De "tweede dood", een concept uit de Bijbel, verwijst naar een eeuwigdurende toestand van vernietiging en afgeslotenheid, terwijl universalisten geloven in een alomvattende redding voor alle mensen.

De Tweede Dood:

• In de Bijbel wordt de "tweede dood" beschreven als een definitieve en eeuwige vernietiging, in tegenstelling tot de eerste dood, die de tijdelijke dood is.
• De "tweede dood" wordt vaak geassocieerd met de "vuurpoel" of "Hades", een plaats van straf en vernietiging waar de ongelovigen in worden geworpen.
• Het is een concept dat in de Bijbel gebruikt wordt om de uiteindelijke lotgevallen van degenen te beschrijven die niet in het Boek van het Leven zijn ingeschreven.
• De "tweede dood" suggereert een toestand van absolute en eeuwige vernietiging, waarbij de persoon niet meer in staat is om te leven of te ervaren. 

Universalisten:

• Universalisten zijn gelovigen die geloven in een alomvattende redding voor alle mensen.
• Ze geloven dat uiteindelijk alle mensen door God zullen worden verlost, inclusief degenen die hier op aarde verkeerde keuzes hebben gemaakt.
• Dit geloof is gebaseerd op de overtuiging dat God liefdevol en rechtvaardig is en dat Hij allen tot Hem wil trekken.
• In tegenstelling tot de "tweede dood", zien universalisten de mogelijkheid van herstel en vergeving, zelfs na de dood. 

Het conflict:

• De "tweede dood" suggereert een definitieve en eeuwige vernietiging, terwijl universalisten geloven in een alomvattende verlossing en de mogelijkheid van herstel.
• De "tweede dood" is een belangrijk onderdeel van de Bijbelse kijk op het oordeel en de eeuwigheid, terwijl universalisten deze visie afwijzen.
• Dit verschil in visie leidt tot discussie en debat binnen christelijke kringen over de aard van het oordeel en de eeuwigheid. 

In essentie is de "tweede dood" een Bijbels concept van definitieve vernietiging, terwijl universalisten een geloof in een alomvattende verlossing en herstel hebben. 

Opmerking Rinus Jantz:

Openbaring 20:14 En de dood en het dodenrijk werden in de poel des vuurs geworpen. Dat is de tweede dood: de poel des vuurs.

De tweede dood is een duidelijk bijbels concept, dus universalisten nemen alleen die bijbelse teksten die ze kunnen gebruiken. Dat is iets wat iedere religie doet; teksten die ze niet kunnen gebruiken, worden terzijde geschoven. Ook AI doet dat, want het bijbelse concept van een "definitieve vernietiging" van de mensen door de tweede dood is ook een leugen. De geestelijke dood, dus de "dood" in het eeuwig brandende vuur (de hel), is voor een zeer lange tijd, maar niet oneindig.

Job 33:28-30  Hij heeft mijn ziel bevrijd van de gang naar de groeve, en mijn leven verlustigt zich in het licht. [29] Zie, dit alles doet God tweemaal, driemaal met een mens: [30] zijn ziel terugbrengen van de groeve, zodat hij bestraald wordt door het levenslicht.

Deze tekst laat zien dat de mens twee keer tot drie keer uit de poel van vuur en zwavel kan komen. De mens kan dus meerdere keren terugkeren in het vlees, dat wordt incarnatie en reïncarnatie genoemd. 

De hel en de Nieuw Apostolische Kerk.

De Nieuw Apostolische Kerk (NAK) heeft een specifiek geloof over de hel, wat afwijkt van het algemeen christelijke geloof. In de NAK wordt de hel gezien als een plek van eeuwige, onvervalsbare afschuw, maar ook als een plaats van berouw en verandering voor hen die zich er in de loop der tijd in bevinden.

Op basis van 1 Petrus 3:18-22 gelooft de NAK dat er in het dodenrijk wordt geëvangeliseerd, dus dat de mensen in het dodenrijk tot geloof kunnen komen. Daarom worden de drie sacramenten van de NAK ook tijdens hun ontslapenendiensten uitgevoerd aan de levenden voor de doden. De doop en de heilige verzegeling worden drie keer per jaar gedaan. De doop aan de doden staat opgetekend in 1 Korinthe 15:29. Het heilig avondmaal voor de doden is wekelijks. Al deze sacramenten voor de doden worden door stamapostel en de districtsapostelen uitgevoerd. De gemeenten overal ter wereld verbinden zich tijdens de drie speciale diensten in gebed met de betreffende ambtsdragers. 

De NAK beschouwt de hel als een realiteit die niet te ontkennen is, maar ook als een plek waar de onsterfelijke ziel niet eeuwig lijden zal ervaren. De NAK gelooft dat de ziel in de hel kan leren van haar fouten en berouw kan tonen, wat uiteindelijk kan leiden tot een verandering en een plek in de "hemel" na de dood.

Openbaring 20:14 En de dood en het dodenrijk werden in de poel des vuurs geworpen. Dat is de tweede dood: de poel des vuurs.

De Nieuw Apostolische Kerk (NAK) heeft een specifiek begrip van "de tweede dood," dat verschilt van andere christelijke tradities. De NAK gelooft in een finale, wederopstanding die na de eerste dood en voordat de "tweede dood" plaatsvindt. In de geloofsbelijdenis van de NAK wordt de opstanding van de doden expliciet vermeld als onderdeel van het geloof. De NAK beschouwt de "tweede dood" als een eeuwige vervulling of straf die alleen degenen die zich niet hebben bekeerd zullen ondergaan. 

De eerste dood en de wederopstanding:

De NAK gelooft dat de eerste dood de natuurlijke dood is, de dood van het lichaam. De NAK gelooft dat Jezus Christus de opstanding van de doden heeft bewerkstelligd en dat alle gelovigen in hem zullen meedelen aan deze opstanding. De opstanding vindt plaats voor de "tweede dood" en is een moment van wederopstanding en verjonging. 

De tweede dood:

De NAK beschouwt de "tweede dood" als de eeuwige straf, een afzondering van God en een eeuwige vernietiging van de ziel. Deze straf wordt alleen aan hen die zich niet tot Jezus hebben bekeerd of degenen die de genade van God hebben veronachtzaamd opgelegd. De NAK gelooft dat degenen die in Jezus geloven en Hem volgen, een eeuwige deelname aan het eeuwige leven zullen krijgen. 

De Nieuw Apostolische Kerk en de "tweede dood":

De NAK verbindt de "tweede dood" met de eeuwige straf en niet met een tijdelijke staat van dood. De NAK gelooft dat de opstanding van de doden de hoop op een nieuw leven biedt, zowel voor deze wereld als voor de volgende. De NAK gelooft dat het doel van het geloof is om zich te bekeren, God te volgen en een eeuwig leven te verdienen, in plaats van de "tweede dood" te ondergaan. 

Samenvatting:

De NAK gelooft in een opstanding na de eerste dood, maar de "tweede dood" wordt beschouwd als de eeuwige straf en de uiteindelijke vernietiging van de ziel voor degenen die zich niet tot God bekeren. De opstanding van de doden is een belangrijk onderdeel van de geloofsovertuiging van de NAK en biedt de hoop op een nieuw leven in de volgende wereld. 

De hel en de Kerk van Jezus Christus van de Laatste Dagen

De Kerk van Jezus Christus van de Laatste Dagen (ook bekend als de mormonen) is een van de religies die doop voor de doden uitvoeren. Deze praktijk, ook wel substitutieve doop of doop voor de dode genoemd, vindt plaats in de tempel en is gericht op mensen die in het verleden hebben geleefd en niet de mogelijkheid hebben gehad om zelf gedoopt te worden. De mormonen geloven dat dit een manier is om mensen de mogelijkheid te geven om de zegeningen van de doop te ontvangen, zelfs na hun dood. 

Waarom doop voor de doden?

Mormonen geloven dat de doop een essentieel onderdeel is van de verlossingsplannen van God. Omdat de doop zelf nodig is om de zegeningen van het Evangelie te ontvangen, geloven zij dat de doop voor de doden een mogelijkheid is om deze zegeningen ook aan hen te schenken die dit op aarde niet konden ontvangen.

Praktijk:

Doop voor de doden wordt uitgevoerd in de tempel, waar een persoon zich namens een overleden persoon kan laten dopen. Deze persoon staat dan voor de overleden persoon in het doopwater en belooft om in Christus te geloven en om de heilige geesten van de doop te ontvangen.

Stamboomonderzoek:

Om doop voor de doden uit te voeren, doen mormonen uitgebreid onderzoek naar familieleden en anderen, om zo hun namen te kunnen vinden en ze te kunnen dopen. De mormonen geloven dat ze op die manier de overleden mensen de mogelijkheid geven om de zegeningen van de doop te ontvangen. 

De "tweede dood" is binnen de mormonen een term die verwijst naar geestelijke dood of afgesneden zijn van de rechtvaardigheid en de mogelijkheid om in een koninkrijk van heerlijkheid te zijn. Dit staat in contrast met de fysieke dood, die mormonen beschouwen als een tijdelijke gebeurtenis voor de wederopstanding. Mormonen geloven dat de "tweede dood" alleen zal komen na het laatste oordeel en dat het slechts weinigen zal treffen. 

Fysieke dood:

Mormonen beschouwen de fysieke dood als een tijdelijke gebeurtenis, waarbij de geest de fysieke vorm verlaat en in de geestenwereld gaat. 

Geestenwereld:

De geestenwereld is een tijdelijke verblijfplaats waar mensen verblijven totdat ze de wederopstanding ontvangen, waarbij hun geesten weer herenigd worden met hun lichamen. 

Wederopstanding:

Bij de wederopstanding ontvangt de ziel een herrezen, perfect lichaam, vrij van pijn, ziekte en onvolkomenheden. 

Tweede dood:

De "tweede dood" is de geestelijke afgesneden van de rechtvaardigheid en de mogelijkheid om deel te nemen aan de heerlijkheid van God. Dit komt pas na het laatste oordeel en zal alleen degenen treffen die afwijzen of niet voldoen aan Gods geboden. 

Verlossing:

Mormonen geloven in verlossing, wat voor hen inhoudt dat mensen kunnen terugkeren naar de hemel om voor eeuwig met hun gezinnen te leven. Dit gebeurt door de genade van God en door hun eigen daden en beslissingen. 

Liefdevolle hemelse Vader:

Mormonen geloven dat de mensheid in staat is om op een dag terug te keren naar een liefdevolle hemelse Vader door Jezus Christus. 

In essentie is de "tweede dood" binnen de mormonen een concept dat verwijst naar een definitieve geestelijke afgesneden zijn van Gods genade en de mogelijkheid om deel te nemen aan de heerlijkheid van Zijn koninkrijk. Het is een thema dat te maken heeft met verlossing en de keuzes die mensen maken in hun leven. 

De opvatting over de hel in protestantse kerken is divers, maar er zijn enkele gemeenschappelijke punten. Veel protestanten geloven in een eeuwige straf voor degenen die niet in Jezus Christus geloven, maar anderen houden een meer symbolische of bijschriftelijke kijk vast. Ook zijn er protestanten die geloven dat de hel een staat van vernietiging is, niet een plaats van eeuwige pijn.

Eeuwige straf:

Veel protestanten geloven dat de hel een plaats is waar degenen die niet in Jezus Christus geloven, eeuwig in vuur en pijn zullen lijden.

Symbolische kijk:

Sommige protestanten zien de hel meer als een symbolische of bijschriftelijke metafoor voor de afwezigheid van God, of voor een innerlijke toestand van verdorvenheid en pijn.

Vernietiging:

Een minderheid van protestanten, zoals de zevendedagsadventisten, geloven dat de hel een staat van vernietiging is, waar mensen na de dood niet meer bestaan.

De rol van geloof:

Protestanten zijn het er vaak over eens dat het geloof in Jezus Christus een belangrijke rol speelt bij het vermijden van de hel. Wie in Christus gelooft en zich van zijn zonden afkeert, zou kunnen ontkomen aan de hel.

Variatie binnen het protestantisme:

Het is belangrijk te onthouden dat er veel verschillende protestantse denominaties en stromingen zijn, en dat de specifieke opvattingen over de hel kunnen variëren binnen deze groepen.

Zevende-dags Adventisten geloven niet in een eeuwige hel in de traditionele zin, maar in een tijdelijke vernietiging van de zondaren na hun dood, een leer genaamd annihilationisme. Zij geloven dat de dood een onbewuste slaap is, totdat Christus terugkeert en de rechtvaardigen zal opwekken.

Annihilationisme:

Zevende-dags Adventisten geloven in het annihilationisme, de leer dat zondaren na hun dood vernietigd worden, en niet eeuwig in de hel zullen lijden.

Geen eeuwige hel:

De hel is voor hen geen eeuwigdurende plaats van marteling, maar een periode van vernietiging van de zondaren.

Dood als slaap:

De dood wordt beschouwd als een onbewuste slaap, totdat Christus terugkeert en de doden zal opwekken.

Eeuwig leven:

Eeuwig leven is voorwaardelijk en wordt alleen gegeven aan degenen die het ontvangen door geloof in Jezus.

Vernietiging van de onchristenen:

De onchristenen zullen na hun dood vernietigd worden, waardoor alleen de rechtvaardigen eeuwig leven zullen ontvangen.

De gereformeerde kerk, net als andere protestantse denominaties, gelooft in de hel als een plaats van eeuwige straf voor wie niet in God gelooft of zijn geboden niet volgt. Deze hel wordt vaak beschreven als een plaats van pijn, leed en afzondering van God. De gereformeerde kerk legt nadruk op Gods heiligheid en rechtvaardigheid, en beschouwt de hel als een logisch gevolg van zonde en ongehoorzaamheid. 

De hel in gereformeerde theologie:

De gereformeerde theologie, die ook wel Calvinisme wordt genoemd, beschouwt de hel als een realiteit en een gevolg van Gods rechtvaardigheid en heiligheid. De hel wordt niet als een lichamelijke plaats beschouwd, maar als een staat van geestelijke afzondering van God, met een eindeloze duur van pijn en lijden. 

Scripturale basis:

De gereformeerde kerk baseert haar geloof in de hel op bijbelse passages, zoals die in de boeken van Matteüs, Markus en Lucas, waar Jezus spreekt over de hel en de eeuwige straf die wacht voor wie de weg naar het koninkrijk der hemelen afwijzen. 

Gevolgen van zonde:

Volgens de gereformeerde kerk is zonde een schending van Gods heiligheid en een oorzaak van afzondering van God. De hel wordt beschouwd als de logische en rechtmatige straf voor zonde, en een waarschuwing voor mensen om hun leven te veranderen en naar God terug te keren. 

Het belang van genade:

Hoewel de gereformeerde kerk de realiteit van de hel erkent, legt ze ook nadruk op de genade van God en de mogelijkheid om verlost te worden door Jezus Christus. Wie gelooft in Christus en zijn offers kan zijn zonden vergeven krijgen en de eeuwige straf in de hel ontwijken. 

De Hervormde Kerk, zoals veel christelijke tradities, gelooft in een plaats van eeuwig lijden die de hel wordt genoemd. Dit is een plaats van afwezigheid van God, waar ongelovigen of mensen die God niet hebben gevolgd hun straf zullen ondergaan. De exacte beschrijving van de hel kan variëren, maar in het algemeen wordt ze beschouwd als een plaats van vlammen en pijn. 

De hel als tegenhanger van de hemel:

De hel is in veel christelijke tradities het tegenovergestelde van de hemel, waar de gelovigen zullen verblijven. Het is een plaats van afwezigheid van God, waar men vervolgd zal worden door de afwezigheid van God en de pijn van de eeuwige scheiding van God. 

De hel in de geschriften:

De Bijbel spreekt over de hel, hoewel de beschrijvingen variëren. Sommige passages beschrijven de hel als een plaats van vlammen en pijn, terwijl andere passages de hel beschrijven als een plaats van duisternis en een plaats waar mensen in afwezigheid van God zullen vervolgd worden. 

De rol van het geloof:

In veel christelijke tradities, inclusief de Hervormde Kerk, wordt de hel gezien als een plek waar mensen zullen verblijven als ze niet geloven in Jezus Christus of als ze niet naar de wil van God luisteren. Gelovigen worden hierdoor gewaarschuwd om te geloven en naar God te luisteren, zodat ze de hel kunnen vermijden. 

De hel in de Middeleeuwen:

In de Middeleeuwen was het gebruikelijk dat kerken een grote afbeelding van het laatste oordeel hadden, waarin Jezus als rechter in het midden stond. Aan de ene kant van Jezus gingen mensen naar de hemel en aan de andere kant naar de hel. Deze afbeeldingen werden gebruikt om mensen te waarschuwen voor het laatste oordeel en om hen te bemoedigen om te geloven, aldus het Protestantse Kerk in Nederland. 

De hel in de huidige tijd:

De hel is nog steeds een onderwerp van gesprek en discussie in de Hervormde Kerk. Sommigen geloven in een letterlijke hel, terwijl anderen de hel zien als een metafoor voor de pijn en duisternis die mensen kunnen ervaren in de afwezigheid van God. De nadruk ligt steeds meer op de boodschap van liefde en vergeving. 

In de Katholieke Kerk wordt de hel (in het Latijn: inferno) beschouwd als een eeuwige straf voor mensen die in staat van doodzonde sterven. Het is een plaats van vuur en lijden, waar zielen voor eeuwig van God gescheiden zijn.

Elke detail van de hel:

Eeuwig vuur:

De hel wordt beschreven als een plaats van vuur en lijden, waar zielen eeuwig zullen worden verbrand.

Scheiding van God:

Mensen die in de hel terechtkomen, zijn van God gescheiden en kunnen Zijn liefde en genade niet meer ervaren.

Doodzonde:

De hel is een gevolg van een doodzonde, een zonde die de relatie met God breekt.

Vagevuur:

Het vagevuur is een tussentoestand waar zielen worden gereinigd van hun zonden, zodat ze uiteindelijk de hemel kunnen binnengaan.

Voorgeborchte:

De voorgeborchte (of limbo) was een plek waar zielen die niet tot de hemel werden toegelaten en ook niet naar de hel of het vagevuur gingen, verblijven.

Dante’s hel:

Dante Alighieri beschreef in zijn “Goddelijke Komedie” de hel als een plaats met negen lagen, elk met een eigen soort straf voor verschillende zonden.

Verschillende visies:

Sommige mensen zien de hel als een symbolische beschrijving van de verlies van God en Zijn liefde, terwijl anderen hem letterlijk beschouwen als een plaats van vuur en lijden.

• Eeuwige straf:

  De Anglicaanse Kerk gelooft dat de hel een plaats is van eeuwige straf voor zonden, een gevolg van het afwijzen van Gods genade.
• Verschillende visies:

  Er zijn verschillende opvattingen binnen de Anglicaanse Kerk over de aard van de hel. Sommigen geloven in een letterlijke hel van vuur en pijn, terwijl anderen een meer symbolische en geestelijke benadering hebben.
• Hoop op verlossing:

  De Anglicaanse Kerk benadrukt de hoop op verlossing en de mogelijkheid van afwijzing van de hel door middel van geloof in Jezus Christus.

• Rooms-Katholieke Kerk:

  De Rooms-Katholieke Kerk heeft een duidelijke leer over de hel, het vagevuur en de hemel. Ze beschrijven de hel als een plaats van eeuwige straf voor zonden.
• Protestantse kerken:

  Veel protestantse kerken, waaronder veel van de Anglicaanse kerken, hebben een meer symbolische en geestelijke visie op de hel, met een nadruk op de afwijzing van God als belangrijkste aspect.

• De hel als straf:

  De Anglicaanse Kerk, net als veel andere christelijke tradities, gelooft dat de hel een plaats is waar de zielen van degenen die niet in geloof zijn gestorven, zullen worden gestraft. Deze straffen kunnen variëren, maar worden vaak beschreven als eeuwige pijn en afscheiding van God.
• De rol van het geloof:

  Het geloof in Jezus Christus en de toepassing van zijn geboden zijn cruciaal voor de Anglicaanse Kerk, en wie niet in dat geloof is gestorven, zal naar de hel gaan.
• Eeuwige straf:

  De Angilancaanse Kerk gelooft dat de straf in de hel eeuwig zal zijn en dat er geen mogelijkheid zal zijn om eruit te ontsnappen.
• Verzachtingen:

  Sommige Anglicaanse theologen hebben tevens gediscussieerd over de aard van de straf in de hel, waarbij sommigen een meer symbolische kijk hebben op de hel, in tegenstelling tot een letterlijke plaats van vuur en pijn. 

Baptisten, zoals vele andere protestanten, geloven in de hel als een plaats van eeuwig lijden en straf voor hen die niet in Jezus Christus geloven. De hel wordt in de Bijbel beschreven als een plaats van duisternis, vuur en eeuwigdurende pijn. 

De hel in het baptisme, Eeuwige straf:

Baptisten geloven dat de hel een plaats is van eeuwig lijden en straf voor mensen die hun zonden niet belijden en zich niet tot Jezus Christus wenden.

Tegenovergestelde van de hemel:

De hel wordt gezien als het tegenovergestelde van de hemel, een plaats van eeuwige vreugde en eenheid met God.

Waarschuwing:

De hel wordt vaak gebruikt als waarschuwing voor de noodzaak om zich tot God te wenden en in Jezus Christus te geloven. 

Baptisten en het geloof in de hel, Kern van de boodschap:

Het geloof in de hel speelt een belangrijke rol in de evangeliseringsboodschap van baptisten. Het benadrukt de noodzaak van verlossing en een relatie met God.

Verantwoordelijkheid:

Baptisten zien de hel als een gevolg van menselijke keuze en verantwoordelijkheid. Mensen worden gezien als verantwoordelijk voor hun zonden en de gevolgen daarvan.

Boodschap van hoop:

Hoewel de hel een ernstige plaats is, wordt de boodschap van de baptisten vooral gekenmerkt door hoop en verlossing. De hel wordt beschouwd als te vermijden door geloof in Jezus Christus. 

Overige details, Diverse opvattingen:

Binnen het protestantisme zijn er diverse opvattingen over de hel. Sommige geloven in een letterlijke plaats van vuur en pijn, terwijl anderen de hel zien als een metafoor voor geestelijke scheiding van God.

Niet universeel:

Niet alle christenen geloven in de hel. Sommigen geloven in een staat van vernietiging na de dood of in een universele redding voor alle mensen. 

• De officiële leerstellingen van de Kerk van de Nazarener bevatten geen expliciete definities van de hel.
• De kerk legt wel nadruk op Gods genade en de mogelijkheid tot redding voor iedereen die in Jezus Christus gelooft, en stelt dat zonde en het afwijzen van God tot een eeuwigdelijke scheiding leiden.
• Hoewel de kerk geen specifieke leerstellingen heeft over de aard van de hel, kunnen verschillende interpretaties worden gevonden binnen de kerk.

E-mail wisseling om over de hel duidelijkheid te krijgen bij de Nazarener Kerk.

Geachte heer Maris,

Al ongeveer vijf jaar sta ik niet meer ingeschreven bij een denominatie. Ik geloof wel in die ene monotheïstische God, maar dusdanig anders dat hetgeen ik geloof niet past in iedere religie die ik tot nu toe heb onderzocht.

Door diepgaand onderzoek kom je van alles en nog wat tegen. De hel als vernietiging, de hel als eeuwige straf, de hel opvoedkundig en allerlei varianten op deze drie 'basis ideeën'.

Volgens internet heeft de kerk van de Nazarener geen expliciete leer over de hel. Nu ik toch bezig ben, wat geloven jullie over de de gevallen engelen?

Beste Rinus,

Bedankt voor je mails.

Zullen we een keer (beeld)bellen? Handig om daarvoor een afspraak te maken zodat we beiden de tijd hebben. Wat is jouw telefoonnummer? Waar woon jij? (Een kerk in je eigen omgeving helpt om betrokken te zijn.)

Inderdaad is er ruimte binnen de kerk van de Nazarener om over niet-essentiële zaken (zoals hoe het precies zit met engelen en gevallen engelen) verschillend te denken. Juist omdat de Bijbel daarover ook niet eenduidig is.

Zegen en hopelijk tot horens,

Jaap Maris, predikant in de kerk van de Nazarener Nijmegen

Emailadres en het telefoonnummer weggelaten i.v.m. privacy regels.

Hoi Jaap,

Allereerst bedankt dat je reageert. Ik woon in Horst aan de Maas, 48 jaar getrouwd, 3 kinderen, 5 kleinzoons, 69 jaar jong. Telefoon: 06- **** ****. Mijn geloofsachtergrond is grotendeels de Nieuw Apostolische Kerk. Een kerk waar ik nooit thuis ben geweest, ondanks dat ik hier vanaf kind de geloofsbasis heb meegekregen. 

Mijn echtgenote vindt het niet prettig als ik met anderen communiceer over geloofszaken, ondanks dat zij nog steeds de Nieuw Apostolische Kerk trouw bezoekt, ook in Nijmegen. Meestal is zij op zondagochtend naar de kerk, maar dat zal voor jou ook gelden, neem ik aan. Op de maandagavonden en de dinsdagavonden (wisselend) zijn er zangrepetities en geeft ze confirmatie onderricht. Dan is ze weg vanaf 18:00 tot ruim 22:00 uur.

God is liefde, toch?? Religies maken van God een mensenmoordenaar, tweemaal zelfs. Lukas 20:38 Hij is immers niet een GOD van doden, maar van levenden, want zij allen leven voor Hem.” Enne…….geestelijk dood is niet dood, maar is leven in een gevangenis. Maar naar de gevangenen wordt na zeer veel dagen (vele miljoenen jaren) weer naar omgekeken (Jesaja 24:21-22).

Met vriendelijke groet, Rinus Jantz

De hel en de Jehova Getuigen. Rechtstreeks vanaf hun eigen website.

Is de hel een plaats van eeuwige kwelling?

Nee. De oorspronkelijke woorden die in oudere Bijbelvertalingen met ‘hel’ zijn vertaald (het Hebreeuwse Sjeool en het Griekse Hades) duiden in wezen op het collectieve graf van de mensheid. De Bijbel laat zien dat mensen daar in een staat van niet-bestaan verkeren.

•  De doden hebben geen bewustzijn en kunnen dus geen pijn voelen. ‘In de onderwereld [helle, Leuvense Bijbel] waarheen je op weg bent is het gedaan met denken en doen, met kennis en wijsheid’ (Prediker 9:10, Willibrordvertaling). Er komen geen geluiden van kwelling uit de hel. De Bijbel zegt: ‘Laat de goddelozen beschaamd worden, laat hen zwijgen in het graf [de hel, Naardense Bijbel]’ (Psalm 31:18, Statenvertaling; Psalm 115:17).

•  De straf voor zonde is de dood, niet pijniging in een brandende hel. Dat heeft God bepaald. Tegen de eerste mens, Adam, zei hij dat overtreding van zijn wet zou worden bestraft met de dood (Genesis 2:17). Hij zei niets over eeuwige pijniging in een hel. Toen Adam had gezondigd, zei God wat zijn straf zou zijn: ‘Stof ben je en tot stof zul je terugkeren’ (Genesis 3:19). Hij zou ophouden te bestaan. Als God Adam echt naar een vurige hel zou sturen, zou hij dat zeker hebben vermeld. God heeft de straf voor het overtreden van zijn wetten niet veranderd. Lang nadat Adam had gezondigd, inspireerde God een Bijbelschrijver ertoe te zeggen: ‘De zonde betaalt als loon de dood’ (Romeinen 6:23). Verdere straf is niet nodig of gerechtvaardigd, want ‘wie gestorven is, is van zijn zonde vrijgesproken’ (Romeinen 6:7).

•  Het idee van eeuwige kwelling is voor God weerzinwekkend (Jeremia 32:35). Het gaat lijnrecht in tegen de Bijbelse leer dat God liefde is (1 Johannes 4:8). Hij wil dat we hem aanbidden uit liefde, niet uit angst voor eeuwige kwelling (Mattheüs 22:36-38).

•  Er zijn goede mensen naar de hel gegaan. In Bijbels die het woord hel gebruiken kun je lezen dat gelovige mannen zoals Jakob en Job dachten dat ze naar de hel gingen (Genesis 37:35; Job 14:13). Zelfs van Jezus Christus wordt gezegd dat hij in de tijd tussen zijn dood en zijn opstanding in de hel was (Handelingen 2:31, 32). Het mag duidelijk zijn dat er in die Bijbels met ‘hel’ eenvoudig gedoeld wordt op het Graf. 

 Hoe zit het met de parabel van de rijke man en Lazarus?

 Deze parabel werd verteld door Jezus en staat in Lukas 16:19-31. Parabels zijn symbolische verhalen die een zedelijke of spirituele waarheid aanschouwelijk maken. De parabel van de rijke man en Lazarus is geen waargebeurd verhaal (Mattheüs 13:34). Meer informatie over die parabel vind je in het artikel ‘Wie waren de rijke man en Lazarus?’

 Vertegenwoordigt de hel een scheiding van God?

 Nee. De opvatting dat de doden bewust ervaren dat ze van God gescheiden zijn is in tegenspraak met de Bijbel, die duidelijk leert dat de doden zich nergens bewust van zijn (Psalm 146:3, 4; Prediker 9:5).

 Is er weleens iemand uit de hel vrijgelaten?

 Ja. In de Bijbel staan gedetailleerde verslagen van negen personen die in het Graf waren (of volgens sommige vertalingen ‘in de hel’) en daarna weer tot leven werden gewekt. c Als zij zich in de hel bewust waren geweest van hun omgeving, dan hadden ze daar uit eigen ervaring over kunnen spreken. Het is echter veelzeggend dat geen van hen over pijniging of over welke ervaring maar ook heeft gesproken. De reden? Zoals de Bijbel consequent leert, waren ze zonder bewustzijn, als in een diepe ‘slaap’ (Johannes 11:11-14; 1 Korinthiërs 15:3-6).

Opmerking van Rinus Jantz: het dodenrijk wordt in de eigen bijbel van de Jehova's vertaald met graf. Ook de Jehova's begrijpen het dodenrijk niet. 

De hel, in de context van de Evangelisch-Lutherse Kerk, wordt gezien als een plaats van afwezigheid van God, waar mensen na de dood kunnen gaan als ze niet in Christus geloven. Het is een plaats van eeuwigdurende straf en lijden, maar veel lutheranen denken ook dat de hel een metafoor kan zijn voor de vervreemding van God die mensen in hun huidige leven kunnen ervaren. 

Afwezigheid van God:

De hel wordt beschouwd als een plek waar God niet aanwezig is, en daardoor de afwezigheid van Zijn liefde, genade en troost. 

Eeuwige straf:

De traditionele lutherse opvatting is dat de hel een plaats is van eeuwigdurende straf, maar de huidige interpretatie binnen de Evangelisch-Lutherse Kerk is veel diverser. 

Metafoor:

Sommige lutheranen zien de hel ook als een metafoor voor de pijn en het lijden dat mensen kunnen ervaren in dit leven wanneer ze niet verbonden zijn met God. 

Beslissing:

De vraag of iemand naar de hemel of de hel gaat, wordt bepaald door Gods oordeel over het geloof en de gehoorzaamheid van een persoon. 

Geloof in Christus:

Lutherse theologen geloven dat geloof in Christus de sleutel is tot vergeving van zonden en de mogelijkheid om in de hemel te zijn. 

Alternatieve opvattingen:

Er zijn verschillende lutherse stromingen, en sommigen hebben andere opvattingen over de hel dan de traditionele interpretatie, bijvoorbeeld door de hel te zien als een staat van onthechting in plaats van een plaatselijke straf. 

In het kort, de hel bij de Evangelisch-Lutherse Kerk is een complex onderwerp met verschillende opvattingen. Het wordt algemeen gezien als een plaats van afwezigheid van God en eeuwige straf, maar de interpretatie hiervan varieert binnen de kerk. 

In de Koran wordt de hel (Jahanam) beschreven als een plek van eeuwige straf voor diegenen die niet geloven in God en zijn boodschapper. Het is een plaats van vuur, waar zondenaren eeuwig zullen worden bestraald en gebrand. De hel heeft verschillende niveaus, afhankelijk van de zonden die mensen hebben begaan.

Beschrijving van de hel:

De Koran beschrijft de hel als een plaats van vuur, kokend water, en eeuwige pijn en straf. 

Bestuurder van de hel:

De engel Maalik (مالك) is volgens de islam de heer en bewaker van de hel. 

Onderliggende ideeën:

Het concept van de hel in de Koran is een onderdeel van het geloof in de dag des oordeel, waar mensen worden beoordeeld en beloond of gestraft voor hun daden in het leven. 

Geloof en de hel:

Moslims geloven dat de hel een plaats van straf is voor diegenen die ongelovig zijn of die zich niet aan Gods geboden houden. 

De Koran als bron:

De Koran wordt beschouwd als het Woord van God en een bron van informatie over de hel.